Prof. Grzegorz Masłowski

Aktualnie coraz więcej uruchamianych jest na świecie elektrowni jądrowych (EJ) z reaktorami III/III+ generacji, a koncepcje reaktorów IV generacji są już bardzo zaawansowane. Równolegle rozwijane są EJ typu SMR (ang. Small Modular Reactor), a nawet MMR (ang. Micro Modular Reactor). Wszystkie wymienione wyżej obiekty nuklearne są wyposażone w nowoczesną i wrażliwą na zaburzenia elektromagnetyczne aparaturę kontrolno-pomiarową i automatyki, która jest odpowiedzialna za prawidłowe działanie reaktora jądrowego. Zapewnienie prawidłowej pracy strategicznych urządzeń wymaga zdefiniowania jądra elektrowni, które powinno funkcjonować bezawaryjnie nawet w przypadku uszkodzenia pozostałych systemów. Spełnienie tego warunku w trakcie burzy możliwe jest dzięki zastosowaniu tzw. rozszerzonej ochrony odgromowej z ekstremalnymi wartościami parametrów prądu piorunowego, których prawdopodobieństwo przekroczenia jest w praktyce bliskie zeru. Dodatkowo nowe wyzwanie stanowi szacowanie ryzyka wystąpienia szkód piorunowych w przypadku wadliwego zadziałania urządzeń bez ich fizycznego uszkodzenia, jak również zmiany parametrów wyładowań atmosferycznych wynikające ze zmian klimatycznych zachodzących w trakcie całego cyklu życia współczesnej elektrowni jądrowej.